Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 27-05-2013 r. – DI/100000/451/339/2013

Dotyczy wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne środków na pomoc indywidualną w razie długotrwałej choroby przyznanych pracownikom niepełnosprawnym

UZASADNIENIE

Dnia 13 marca 2013 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) z siedzibą w (…) o wydanie pisemnej inteipretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2013 r. doręczonym dnia 9 kwietnia 2013 r. oraz pismem z dnia 6 maja 2013r. doręczonym dnia 9 maja 2013r.

Wnioskodawca wskazał, iż jest byłym zakładem pracy chronionej. Osoby niepełnosprawne stanowią aktualnie (…) zatrudnionych ogółem. Spółka posiada środki na Zakładowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wnioskodawca chciałby wydatkować te środki na pomoc indywidualną osobom niepełnosprawnym tj (…) . Środki wypłacane byłyby wypłacane po przedstawieniu przez pracownika faktury potwierdzającej wydatek jako zapomoga losowa z tytułu długotrwałej choroby.

W piśmie z dnia 5 kwietnia 2013r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku przedsiębiorca wskazał, iż opisane we wniosku środki na pomoc indywidualną przyznane pracownikom niepełnosprawnym stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podkreślił, iż środki te przyznawane będą w razie długotrwałej choroby. Ponadto, wnioskodawca w piśmie z dnia 6 maja 2013r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku wskazał, iż środki, o których mowa we wniosku pochodzące z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych są wydatkowane zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2007r., Nr 245, poz. 1810 ze zm.).

W tym stanie faktycznym wnioskodawca stoi na stanowisku, iż środki na pomoc indywidualną przyznane pracownikom niepełnosprawnym w związku z długotrwałą chorobą jako zapomoga losowa korzystają zgodnie z § 2 ust.l pkt 22 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji uznać należy za nieprawidłowe.

Art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Natomiast w myśl art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 205, poz.1585 ze zm.) Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.), w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 2 ust.l pkt 23 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz.1106 ze zm.) podstawy wymiaru składek nie stanowią środki otrzymywane w zakładach chronionej i zakładach aktywności zawodowej na rehabilitację zawodową, społeczna oraz leczniczą osób niepełnosprawnych na podstawie odrębnych przepisów, z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych albo zakładowego funduszu aktywności, z wyłączeniem wynagrodzeń finansowanych ze środków tych funduszy.

W świetle brzmienia powołanego przepisu, aby środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych przekazywane pracownikom mogły być wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, muszą zostać spełnione łącznie warunki:

• są to środki wydatkowane na rehabilitację zawodową, społeczną lub leczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z odrębnymi przepisami,
• nie mogą być to wynagrodzenia wypłacone z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
• płatnik musi posiadać status zakładu pracy chronionej albo zakładu aktywności zawodowej.

W przypadku utraty statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej § 2 ust.l pkt 23 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie ma zastosowania.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania § 2 ust.l pkt 22 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w którym podstawy uzasadnienia swojego stanowiska upatruje wnioskodawca.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał bowiem, iż środki na pomoc indywidualną osobom niepełnosprawnym przyznawane są z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a więc na podstawie odrębnych przepisów, o których mowa w § 2 ust.l pkt 23 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Środki takie korzystają z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne co wyżej zostało wskazane w oparciu o dyspozycję przepisu § 2 ust.l pkt 23 ww. rozporządzenia. Jednakże wobec oświadczenia wnioskodawcy, iż utracił on status zakładu pracy chronionej, środki na pomoc indywidualną w razie długotrwałej choroby przyznane pracownikom niepełnosprawnym na pomoc indywidualną pochodzące z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych obowiązującego u wnioskodawcy nie mogą korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia w oparciu o ten przepis.

Na marginesie także należy podkreślić, iż w trybie art.10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmiennie od trybu na zasadach ogólnych regulowanych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego nie ma żadnych uprawnień do prowadzenia postępowania dowodowego czy wyjaśniającego. W postępowaniu tym organ nie może zbierać dowodów i poddawać ich ocenie, orzeka jedynie w oparciu o wskazany w treści wniosku stan faktyczny.

W postępowaniu wszczętym wskutek wniesienia wniosku Zakład zobligowany jest wydać interpretację treści przepisów prawa co do zakresu i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do indywidalnei sytuacii wskazanei we wniosku, nie może podważać stanu faktycznego, uzupełniać go, zmieniać w oparciu o inne źródła, czy też wiedzę znaną organowi z urzędu.

W trybie wydawania pisemnych interpretacji brak jest możliwości dokonywania oceny konkretnych działań przedsiębiorcy pod kątem prawidłowości lub nieprawidłowości danego postępowania, organ nie ma również obowiązku przedstawiania prawidłowego sposobu działania w danej sprawie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest, na gruncie ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zobligowany jedynie do oceny przedstawionego przez przedsiębiorcę stanowiska – dokonanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisów prawa mających zastosowanie na tle zaistniałego stanu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego (…) Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (…) .

źródło: https://bip.zus.pl